GNR is een uniek samenwerkingsverband van de vijf Gooise gemeenten Blaricum, Gooise Meren, Hilversum, Huizen en Laren. Voor mij een thuiswedstrijd want ik woon er praktisch om de hoek. Dus ik trok mezelf achter mijn computer vandaan en sprong op mijn fiets naar de heide achter mijn huis. De rondleiding bood een prachtige inkijk in de ontwikkeling van het GNR, een zeer groot bos- en heidegebied vol natuurschoon voor iedereen die tussen Utrecht en Amsterdam inwoont. Er lopen dieren rond zoals herten, vossen, dassen en een veelheid aan uilen. Plus zelfs heel even een wolf. Ook vliegen er vele insecten om je oren en zie je er diverse soorten bomen, struiken en bloemen. Plus GNR kent de grootste natuurbrug van Nederland al dan niet van Europa te zien achter het hek op de foto.
Toen ik nog een klein meisje was, liep ik zo ook met mijn vader door de bossen en de heide achter Eindhoven. We zagen in die tijd ontelbare soorten vogels, bomen, vliegjes en grassoorten. Maar als ik dat vergelijk met nu, 30 jaren later, dan zie ik nog maar een fractie van die populatie terug in de natuur. En dat is enorm opvallend. Ik lees elke dag wel heel veel erover in de media waarom het zover heeft kunnen komen, maar toch wilde ik het eens van experts in het veld horen. Dus stelde ik de vraag: “hoe komt het dat de biodiversiteit zo is achteruit gehold de afgelopen 3 jaren?” Het antwoord van GNR was toen hier kort en bondig: “door de impact van de uitstoot van stikstof. Kijk maar naar de bermen van wegen waar veel stikstof neerdaalt, daar zie je slechts een paar soorten planten groeien zoals gras, bramen en brandnetels. Die drie zijn de graadmeters voor het verschralen van onze biodiversiteit. En die diversiteit is van belang voor ons voortbestaan op aarde want hoe minder ervan, hoe minder voedsel er voor ons is op termijn en hoe minder schoon letterlijk en figuurlijk onze aarde er in de toekomst uit komt te zien. Iets wat we moeten zien te voorkomen nu het nog kan. Ook ik ben daar nu van overtuigd. Ik wil dat mijn kleine dochter van 9 weer rustig kan slapen en niet wakker ligt van klimaatstress. Ja, die stress bestaat er onder de jongeren van nu. En die is helaas terecht wanneer wij als volwassenen niet er zoveel mogelijk aan doen om onze natuur te beschermen en klimaatverandering tegen te gaan.
Europa heeft hiervoor een Green Deal opgetuigd die handen en voeten krijgt via duurzaamheidswet- en regelgeving. Natuurlijk wordt deze de komende tijd flink belobbyd door het bedrijfsleven met als doel de implementatie ervan in onze Europese lidstaten te voorkomen of als dat niet lukt te vertragen en de inhoud af te zwakken zodat deze minder geld gaat kosten voor bedrijven en hun aandeelhouders. Maar uiteindelijk moeten de kosten van klimaatverandering en de schending van mensenrechten wel door iemand worden betaald: de gewone burger. Daarom komt de gewone burger in actie via het voeren van rechtszaken, het bezetten van de A12 en de ingang van Tata Steel. Als organisatie kan je je door groepsacties en massaclaims laten overvallen, maar je kan ook je hierop adequaat voorbereiden. Ook kan je zelf in de actiemodus gaan zitten door te bedenken: die duurzaamheidswet- en regelgeving is nodig, dat zie ik ook, dus ik pak die goed op en zet mezelf op de kaart als vernieuwer, koploper en daarmee toekomstbestendig (financieel en gedragstechnisch gezien gezond) bedrijf.